مدیریت عمومی نوین (NPM) موجی در تغییرات سازمانی بخش عمومی محسوب می شد بر اساس تمهیداتی همچون تقسیم بندی، رقابت و انگیزه سازی بنا شده است. اگر چه امروزه اثرات آن در حال حاضر هم در کشورهایی به سبک مدیریت NPM کار می کنند مشهود است، اما این موج و در حال حاضر تا حد زیادی متوقف شده است و بالعکس در برخی از کشورهای کلیدی "پیشرو". این نادیده گرفتن حاکی از یک انباشتگی است ( پاتریک و همکاران ، 2015 ) از اثرات نامطلوب و غیرمستقیم بهره گیری از مدل مدیریتی NPM استفاده از ظرفیت شهروندان برای حل مشکلات اجتماعی بوده است که به طور عجیبی، پیچیدگی نهادی و سیاسی را افزایش داده است.  ( هود ، 1994 ) موج جدید در حال شکل گیری بعد از NPM ، رژیم در حال شکل گیری است که طیفی از شبکه های متصل و تغییرات بر پایه فناوری اطلاعات رقم خواهد زد. بنابراین ما بر روی موضوعات مربوط به ادغام مجدد، کلی گرایی (هولیزم) مبتنی بر نیازها و دیجیتال سازی تمرکز می کنیم که این تغییرات جدید در راستای "حکمرانی در عصر دیجیتال" (DEG) می باشد ( استوکر ، 2010 ). و شامل ادغام مجدد وظایف در عرصه حکومت، تصویب ساختارهای جامع و پیشرفت در دیجیتالی کردن اداری فرآیندهای حکومت عصر دیجیتال یا DEG است و فرصتی عالی برای ایجاد تغییرات و طیف گسترده ای از اثرات تکنولوژیکی، سازمانی، فرهنگی و اجتماعی به هم پیوسته.